Earth Day

Święto Ziemi uważam za najważniejsze. Nie dla dekoracji, nie dla postów w mediach – lecz dla codziennego obniżania głosu wobec świata. Redukowanie śmieci powinno być pierwszym językiem – mówionym przez domy, przedsiębiorstwa przez dzieci i stare ręce. Woreczki foliowe, porzucone reklamówki, butelki rozpadające się na mikro-krzywdy – są jak ślady zaniedbania, które zostają na sierści zwierząt, w dziobach ptaków, w płucach wody. Człowiek nie jest jedyny. Nie wszystko mu się należy. Śniło mi się, że zapadłam się w głąb ziemi – ktoś z drugiej strony świata kopał zbyt głęboko, wiercił bez pamięci, a mój dom runął. Nie mogliśmy się wydostać, choć patrzyłam jakby z zewnątrz – bez ciała, obserwowałam ogień, jak trawił krew i ściany, jak zniszczenie miało kształt ludzkiego gestu. Ziemia nie śni – to my śnimy jej zagładę.

Before the flood