„Philomena”

60 tys. dzieci oddanych do adopcji. Wyobrażacie sobie? Oczywiście to dane oficjalne, ile zostało adoptowanych bez żadnych dokumentów? Tego nikt nie wie.  Jak działa wasza wyobraźnia? W Lesznie mieszka 64 tys. ludzi. Każde dziecko kosztowało tysiąc funtów. O czym piszę? O handlu dziećmi przez kościół w Irlandii i Wielkiej Brytanii, oczywiście oficjalnie, za zgodą i milczeniem rządu. Stworzone azyle sióstr magdalenek, potocznie nazywane pralniami magdalenek, miały pomóc  zresocjalizować się prostytutkom, później przygarniały porzucone dziewczęta, wyrzucone z domu z powodu ciąży, molestowane, zgwałcone, wszystkie, dla których nie było miejsca w społeczeństwie.  W rzeczywistości były zmuszane do ciężkiej pracy bez wynagrodzenia, wciąż wykorzystywane seksualnie, bite. Część z nich nigdy nie opuściła zakonu, umierały z wycieńczenia, z rozpaczy, z powodu chorób. Problem opisała Kasia z bloga W Krainie Deszczowców, więc nie będę się powtarzała. Jest w tym filmie moment, kiedy Martin zabiera Filomenę do Roscrea Town, gdzie przebywała w młodości. Widać drogowskaz w Birr do Athlone… tak mili, ta historia jest prawdziwa, działa się pod moim nosem, pod nosem Irlandczyków. Warto obejrzeć film, poznać tajemnicę jednej dziewczyny i jakie piętno odbiło się na jej życiu. A tutaj możecie podpisać petycję Filomeny i tysiąca innych osób domagających się zmiany bieżącego prawa, która pomoże im w odnalezieniu bliskich. Ostatni azyl zamknięto w 1996 roku. 

http://mikasia.wordpress.com/2013/02/04/pralnie-siostr-magdalenek/

"Aż do 1993 roku opinia publiczna w Irlandii milczała na temat azylów, kiedy jeden z dublińskich zakonów sprzedał część swojej posiadłości deweloperowi. Ekshumowano szczątki 155 mieszkanek pochowanych w nieoznaczonych grobach na terenie zakonu. Wszystkie z nich, oprócz jednego, zostały skremowane i pochowane w zbiorowym grobie na cmentarzu Glasnevin. Wydarzenie to wstrząsnęło irlandzką opinią publiczną. W 1999 roku trzy byłe mieszkanki azylów Mary Norris, Josephine McCarthy i Mary-Jo McDonagh opowiedziały o traktowaniu, jakie otrzymały w azylach. W 1998 roku w Channel 4 powstał film dokumentalny, w którym kobiety opisały ciągłe wykorzystywanie seksualne, a także fizyczne i psychiczne znęcanie się nad nimi podczas nieokreślonego w czasie pobytu odizolowanego od świata zewnętrznego[1]."