Podróż

Tomasz Trafiał

Przerywam na chwilę: Paddy czyta, egzaltuje słowa,
uśmiecha się. Nie prostuję go, po linijce
nucimy piosenki Troelsa, należy nas uszkodzić,
najlepiej ustami. Wydmuchujemy parę, oczy
kwitną, a od leczenia ziołami skóra wchłania zapachy
– któreś z nas pęknie. Intensywnie uwierają
sentencje z dramatów. Wszyscy w jakimś sensie
jesteśmy w sobie.

Dlatego, kiedy pyta, czy polecę z nim w Kosmos
innym kanałem niż zwykle, dokładnie nie pamiętam,
stajemy się bliscy w każdym poziomie. Wkręceni w pamięć
tracimy naskórek, coś należy pomiędzy, poruszane
od wewnątrz cebulki zahaczają o każdy włos. Wypiętrzenia
uderzają w człowieka, akurat wtedy jego funkcja spada
– język poruszany z niewłaściwej strony.