Siedzę z gumową rękawicą na jednej ręce - w gotowości

Pakuję się, poprawiam, układam i dzielę. Nic się już nie pomnoży, chyba że telefony od operatora mojej sieci. Jedynym sposobem na pozbycie się ich, byłoby zastrzeżenie numeru, ale z doświadczenia wiem, że moi znajomi nie odbierają połączeń zastrzeżonych. Od tej chwili ja też. Ostatnio miewam obfite sny, spokojne, ale dzieje się w nich dużo i namiętnie. Więc poranki bywają żarliwe. Właściwie to nie wiem, kim chciałabym być, kiedy wracam do domu i milczę do siebie. Do kubka z kawą, do filiżanki z herbatą. Milczę do widelca i noża, czasem do piekarnika, milczę przy grillowanej marchewce. Brakuje mi długopisów, pióra, szczególnie czerwonego, gdyby ktoś kiedyś wpadł na pomysł, to warto zapamiętać, zacznę wtedy mówić do ciebie. Możliwe, że wolniej i później posprzątam po sobie, każdą literkę i kropkę, ale na razie opowiadam, o nie swoich rzeczach, o pożegnaniu - myślę schematycznie. Trudno uwierzyć w lato, kiedy korony drzew pękają od gradu. Wspinam się w tym moim milczeniu i słucham muzyki. Będzie mnie tu coraz mniej, ale wrócę, wrócę!