trema

wiatr rozrywa drzewa

nie przynosi ukojenia żal uciskany obcasami

klik - klak zapowiada się wieczór

pies leży na lodowatej wycieraczce
ponagla spacery w stronę sklepu
w którym widywałam kobietę narzucającą
płaszcz o szerokich połach po jej wyjściu pękam

w kącikach ust lęk

przerażający śpiew budzi mnie z choroby

 w niedostosowanym ubraniu mylę lekarza z położną
szelest bielejących fartuchów nasila się
chociaż gdybym potrafiła opowiedzieć
jak zimna i obca sobie jestem

następnego dnia znowu brakuje gwoździ