Coś o literach, ale bez zdrobnień

 

To tylko zapis pamięci. Ludziom wydaje się, że coś wiedzą, bo potrafią obsługiwać edytor graficzny. Napatrzyłam się na brzydkie edycje, prawdziwe obrzydliwości. Intuicja jest świetna, gdy wiesz, co robisz. Zaczęło się na pierwszym roku, od siatki. Od matematyki, rysowania i zrozumienia zasad. Później, po narysowaniu setek różnych możliwości, przeszliśmy do wyliczania fontów, odległości, do zrozumienia, co wolno, a czego nie.

Ludzie nie widzą swoich błędów, bo nie mają pojęcia, że to, co zrobili, jest złe i pozbawione sensu. Wydaje im się, że jest świetnie, ale pozbawię ich złudzeń – nie jest. Z mojego roku tylko jedna osoba załapała siatki typograficzne i zasady używania fontów. Obie zostałyśmy ekspertkami w tej dziedzinie. Reszta nie zdała tego testu po czterech latach wałkowania tematu, ale zostali grafikami bez specjalizacji w typografii, w zasadzie, to kogo to obchodzi, ta cała typografia.

Większość grafików tego nie czuje, choć wydaje im się, że coś wiedzą. Nikt ich nie otrzeźwił, nie powiedział, co za shit. Moi wykładowcy wszystkim mówili "well done" i odwracali się z miną, która mówiła coś zupełnie innego. Dzisiaj widzę mnóstwo źle skonstruowanych plakatów, ulotek, biogramów, źle rozmieszczonych podpisów, dat, imion i nazwisk, tytułów. Ogólnie, przymykam już na to oko. Mówię sobie, a co mnie to obchodzi. W końcu, to świadczy o nich – brak estetyki w okropnym stylu, który pokazują tu i tam. Zachęcają, zniechęcając. 

O zdrobnieniach jeszcze pogadamy.