Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki, Nicnierobienie

 

Trafił do mnie wiersz, który idealnie wlazł pod skórę.

VII. Nicnierobienie


skoro piszemy wiersze
nie musimy być cokolwiek
lepsi od innych (ciut lepsi
lub ciut gorsi) ale i tak będziemy się

opierać odrzuceniu i zapomnieniu
będziemy naprawdę długo umierać
w nikomu niepotrzebnych tekstach
będziemy zatem jeszcze dłużej uskarżać się

na Pana Boga który do tych wierszy
nigdy nie zajrzy nic dla nas nie zrobi

Eugeniusz Tkaczyszyn-Dycki