Cząstki

 

Żółty księżyc, czerwiec, wygłodniały
lew. Zaskoczony reakcją, opada.
Rano pojawia się mniejszy i mnóstwo
w nim smutku. Narzeka na ból, zmarszczki.

Każdy kwiat rozkwita, traci kształt
więdnie. Wydaje nasiona, w cyklu.

Rzeka nie zmienia koryta, nawet jeżeli wyleje, kiedyś 

wraca. Musiałbyś zdławić jej źródło, osuszyć.

Drzewo wystarczy ściąć, wbić w nie szpilki,
rozciąć słoje. Szklanka wody nie wystarczy.
Odłożysz ryzę papieru, przemyjesz ślad ust,
ale za słabo, by zatrzeć pamięć.

Nie wiem, kiedy nauczę się latać, zaufam przeczuciom.
W stronę pełni, opuszczonej wioski, granicy znaczenia słów,
które próbuję codziennie rozpoznać. Ile w nich możliwości,
zwierzęcej intuicji.