Lekkość bawełnianej siatki

Myślę o śnieniu i rozpoczynam dmuchanie
na mokre. Płaszcz przeciwdeszczowy, kalosze, 

maska, rozciągnięte rękawiczki.

Ostrożność.

Codzienność.

Roznoszą się na ustach,
albo opuszkami palców lubią gnębić,
przepychać się pomiędzy regałami
w sklepie, w tłoku, z góry
po schodach, w windach.

Podnoszę się na duchu mocną kawą.
Nie mam sprecyzowanych planów.
Jedynie jarski obiad
pachnie od kilku minut.
Później wydłubiemy pestki z jabłek,
nie ubrudzimy się przy tym.

Z powodu jakiejś odmiany,
fartucha, bieżącej wody.
Po przebudzeniu zastanawiam się,
kto zaprogramował mój sen,
zaplanował życie. Rozpisał jadłospisy.