Zima

Ten rok już się kończy. Na szczęście. Chociaż nie wierzę, że nowy przyniesie jakieś przesilenie, poprawę, zmianę, albo wyciszy szaleństwo, w którym obecnie funkcjonuję. Moja wnuczka miała wypadek, nie spędzimy razem świąt, a z powodu covidu, nie możemy pomóc córce w jej codziennej walce w szpitalu. Nie pytajcie mnie o nic, to zbyt ciężkie i świeże bym mogła o tym pisać. Najgorsze za nami, jak już będzie po wszystkim napiszę więcej. Życie jest kruche i nieprzewidywalne. Jednego dnia zanosisz się od śmiechu, drugiego wypłakujesz ocean łez. Jestem w smutku i topię się każdego dnia. Bezradność. Przylgnęła do mnie jak druga skóra.