Dobre wyjście

Oli

Tak Olu, próbuję przejść przez siebie,

wejść. W sekretne miejsce, wymyślone zdarzenia, gniazda

w koronach. Nie znam kobiet, co z nich wyrosło od środka 

i przedostało się do innego życia. Przez otwór mniejszy 

niż rdzeń gibkiej lipy.

I jestem, i nigdzie mnie nie ma. Później przeskoczę bagno

albo utonę w śnieniu pod starym żywopłotem z hortensji.

W bujnej trawie, pełnej pleśni i robactwa. Prosisz, 

abym zrozumiała cudaki z przyrośniętymi badylami. Na końcach

drucikami podtrzymują podnóże. Czym są stopy dla lalek?

Ziemia wypełniona poetami. Ostatnie róże zakwitną za kamiennym 

murem cmentarza. Nocą godziny odchodzą, jak chcą.

Samuel, Thomas, James, Katharine i Thomas, 

Joseph. Blossom nad nimi, pełnia, lśniąca przestrzeń.

Lot pszczół, dzwonki i dzwonki.