Utracone życie

 

 

Czuję spód ziemi pod stopami. Płonę zatopiona w akrylach, w chłodzie nieba szukam innych światów. Chcę pisać krótkie zdania. Lekkie wiersze do kawy w lśniących filiżankach. Mnóstwo z tym kłopotów. Dla tych, którzy znają ciemność, rozgrzebują patykiem domy mrówek, gniazda os, dla nich nie mam dobrych wieści. Może w głębi czarnej dziury, gdzie nie zachodzi słońce, odnajdą swój świt, ukoją obłęd.