Rdzawe spinki we włosach

Aleksander Korman 

Z Olkiem to zawsze było gładko. 

- Ech ten lukier, zauważyłaś jak to się dobrze sprzedaje?

- Ale to takie ludzkie!

- Gosiu, tym co trudne również sie zachwycają, ale tylko dlatego, że tak wypada, nie kumając jednocześnie nic.

- Podoba mi się to, co powiedziałeś Kasi w wywiadzie: "A.K.: Nie wiem, po co… ale naprawdę doceniam umiejętność warsztatową, manualną, przelanie tego na kartkę. Jest to dla mnie jakaś zdolność i talent, bo naprawdę niewielu to potrafi. Jednak najgorsze jest tkwić w tym, jeśli zaczynasz od fotorealizmu, to bardzo dobrze, niech to będzie pierwszy, drugi, trzeci stopień, ale budynek ma kilkanaście pięter – możesz zamieszkać na jednym piętrze i na nim pozostać, a możesz zamieszkać na strychu, szczycie. Ja poprzez ten „strych” rozumiem dążenie do malarstwa abstrakcyjnego. Kiedy przeszło się wszystkie etapy, spróbowało każdej techniki, było na każdym piętrze i w końcu dochodzi się tam, na ten strych. Oczywiście wielu od razu goni na ostatnie piętro, nie przechodząc wcześniejszych etapów, nie zatrzymując się nawet chwilę na którymś z pięter. Myślą, że gdy zaczną od abstrakcji, bo jest „taka prosta, taka łatwa”, staną się wielkimi artystami, niestety, nie będą nimi nigdy."

- Miło mi się z Kasią rozmawiało...

Jedliśmy jabłka, piliśmy wino, rozmawialiśmy o sztuce. 

- Bierz Małgosiu, Ty wszystko możesz - mówił i śmiał się, że się niepotrzebnie spalam. Mieliśmy taki plan, spotkać się, poczytać wiersze, porozmawiać i napić wina. Czy mogę unieważnić iluzję? Śmierci – nie potrafię!

http://archiwum5.kwartalnik.eu/42/42/jpg/korman.html

http://archiwum6.kwartalnik.eu/48/htm/wywiad/tchorz.html

http://archiwum6.kwartalnik.eu/48/jpg/korman.htm
http://artpubgaleria.blogspot.ie/2011/07/aleksander-marek-korman-rysunki.html

Aleksander Korman (1953-2017)