Rysa

Zamyśliłam się w tym miejscu. Nie dlatego, że ktoś umarł, ani z powodu błyszczących skrzydeł ważek. Przecież to takie trywialne, jak uszminkowana rudowłosa piękność, czy słuch absolutny. Wydobywanie torfu z wrzosowisk. Miesza mi się w głowie, kiedy myślę o lojalności przyjaciół. To ten moment, w którym zgrzytnęło i zniknęło. Jak ręką odjął. Ujrzałam ledwo żywe ptaki, suche liście ginkgo. Kilka głębokich oddechów. Poruszyło się coś w wysokiej trawie, trzcinie, we mnie. Wiedziałam, że kiedyś zostanę sama w środku wyspy. Lśniące krople, mokre kamienie, dolmeny. Masz to, co sobie wyśniłaś. Ostry zapach mydlarni, słodki z fabryki czekolady. Niewiarygodne, że musiałam w to uwierzyć. Pamiętam, jak się zwijała w metaforę. Odwijała i topiła w oceanie. Czy ze mną jest coś nie tak, że się nad tym zastanawiam?!