Rutyna

                                  

                                                                           Magdzie

Chleb z ziarnami. Codzienność, od której uciekałam.
Początek życia. Zielone strony, rude włosy.
Magda napisała, że dotknęła fali oceanu. Byłam blisko,
kiedy myślała o Burren, tuliła się do skały, pęknięć.
Wgłębień. Znikną jesienią, coś o tym wiem.

Ale nie na serio. Przypisuję to sprawom
z głowy. Czułym miejscom. Rozpłyną się, jak pragnienie
i wszystko, co dotyczy owiec, Mullaghmore. Refrakcja fali.
Wydęły usta, z nimi drobiazgi. Niech zgadują,
ile siły i słabości przypływ wydłubuje wiosną z plaży.

Długi stół zakryty barwnym suknem. Etatowi gadacze.
Nierówno podstrzyżona malarka, przyziemne rozmowy
o znaczeniu palet. Z końca przyglądam się młodzieży,
ich dłoniom, które ukrywają publikacje na snapchatach,
okazje, wymianę słów. Zadają ciosy lub odrysowują brwi
odlepiają szminkę od szklanek.

kwiecień 2016