Nawroty

Zjawiasz się, z tobą mnóstwo gestów i niepokój. Ból głowy, chociaż pojmuję rytm, obroty, od których uciekam uprawiając w doniczkach ogródek warzywny. Nie tak wyobrażałam sobie zwiastowanie. Nie tak miała wyglądać nasza bajka. Bez większego powodu, z wściekłości. Tamtej nocy wpływałam w twoje sny, rozumiałam rozgrzane palce. Byliśmy bliżej niż dalej, do końca. Ocean rozdzielił przerażonych od słabych. Uwiódł schizofrenią, zapachem konwalii. Nie znam ich języka, ale śmiało coś bąkam. O dziwo, lubimy te same zdjęcia. Pochłonięci, dotykamy wspomnień, przypadkowych ludzi. Pomijamy zniecierpliwienie i pogrzeby. Hymny, od których gotuje się krew. Powtarzam ważniejsze zwroty, wyciskam sok z owoców. Coś nas wyrywa, formuje na nowo. Pnie w górę, kształtuje system nerwowy. Koloruje zamglone łąki. Omija moment, w którym z podłogi wyrastają gwoździe, kiedy nad ziemią zbiera się burza, by oczyścić bąble powietrza.