Przebranie

Alicja Rodzik

Skoro wszyscy wiedzą wszystko, pragnę zachować obojętność.
Czerwienię się za sprawą wojeryzmu, drętwieję i nie do końca rozumiem,
kto mnie rozczarowuje. Po drugiej stronie, posiłki spożywają w pośpiechu.
Wielu z nich ma wąską twarz i horyzonty, ale brodę jak inni.

Czy leniwa natura, drżenie palców, a może trzaskanie drzwiami sprawia,
że za każdym razem, kiedy przecieram szkła obrazków, czuję
jakiś opór, strach. Odgłosy zbliżającego się września.
Przytłumiony szelest liści. Wrażenie, że tytoniowe chmury

bez przerwy unoszą z głębi miasta sekrety. Ktoś dzwoni
w tej sprawie. Przeprasza, bo tak ma w zwyczaju. Jest podobny
do nieproszonego gościa, w tym momencie osiągalny,
niczym płomień, skaza wylewająca się na szary popiół.
W kolejne dni wsiąka, wyjątkowo proste życie. Notowanie
na kartkach, karteluszkach i śmiech odwracający uwagę.