piątek, 10 stycznia 2014

Zmiana

Daras Bareya




Zapominam, czym jest czas, kiedy przysyłasz wiersz
o kocie. Gdybym musiała wstać i przesunąć lustro,
przyglądalibyśmy się sobie, on jeszcze nie wie, że miesza
we mnie ciepło. Chociaż jest styczeń, nie kwitną astry.
Po północy zmieniamy się w strażników wykutych w kamieniu.

Poczwarki nie są już tak twarde, a zwiotczałym dłoniom brakuje
minerałów. Może pamiętasz miejsce, miałaś siedem lat, a brat wskazywał
lewą nogą, jak opuścić łóżko, niepostrzeżenie zmieniał się od zdań
podsłuchanych pod drzwiami. Nienażarty kot, nie ten z twojego wiersza. Tamten.
Chciał usłyszeć więcej. Koniuszki nitki leżały nieruchomo, dziwna to czułość,
skłębiona w prześcieradle, pociągasz jeden, oplata cię żądza,
drugi, nie zwracasz uwagi na słowa.

Więc tłumaczę, że kot może być połączeniem pomiędzy światami.
Ile imion, kluczy, karteczek na lodówce. Szpar w podłodze, które
się powiększają, gdy księżyc wychodzi z ukrycia chmur
na wygiętą książkami półkę. Leży nieruchomo,
aż otworzysz usta. Znasz więcej wierszy niż modlitw, nigdy dotąd
nie widziałam kota, co uwierzył w cuda.


16 komentarzy:

  1. Dzien Dobry, Malgosiu. Dobrze, ze jestes z Twoim pieknym pisaniem. Zafundowalam sobie czytanie do kawy porannej i jest dobrze!

    OdpowiedzUsuń
  2. Wyciągam z kontekstu "Zapominam czym jest czas, kiedy przysyłasz wiersz" i uśmiecham się do pocztówki :) Dziękuję :*

    OdpowiedzUsuń
  3. Koty mają w sobie coś z osobliwości zawieszonych między wymiarami. Trzeba je bacznie obserwować:-)

    OdpowiedzUsuń
  4. A Ty mówisz do mnie właśnie" Kocie"
    Nie Kotku- Kotuniu
    ale Kocie
    taki skrót od KochamCie :)
    wiersz od mojego Diabła dla mnie kiedyś tam...
    ściskam! :)

    OdpowiedzUsuń
  5. Nie jestem pewna, że kot nie wierzy w cuda :)

    OdpowiedzUsuń
  6. Przy mocno palonej kawie i chmurami z oknem Twoje wersy smakują dogłębniej.

    OdpowiedzUsuń
  7. Życie to cud, a koty mają ich aż siedem:)

    OdpowiedzUsuń