Pomroczność

Leszek Bujnowski

Brzuch, czerwony od wiązania w pasie, szlafrok
niebieski, z lewej strony zielony. Co kilka łokci
natarta skóra; ile można leżeć głową w dół,
by pogodzić się wreszcie z bezsilnością.

Na zewnątrz wiatr, odludzie, wszędzie tam, gdzie
człowiek nie podejdzie tylko dlatego, że dookoła
mur ciągnie się bluszczem, na zakrętach ozdabia
krwawy nalot, kiedy dotykasz, przelatuje

i zmienia się w dreszcze, wieczorem w gorączkę.
Ból gardła, za ścianą muzyka dudni, śmiech sąsiadów
irytuje, jeszcze bardziej zegar, który nie tyka, grzmi.
W szeregu zdarzeń, tylko zbieg okoliczności
powoduje, że słyszysz swoje milczenie i nie wariujesz.