mój ulubiony wiersz Tomka Jamrozińskiego

Miniatura wieczorna

Zawsze to są dwa worki foliowe,
najpierw związujesz ten ze śmieciami,
później ten z pieluchami. Butelki
na wymianę wkładam do plecaka,
w środkowej przegródce mniej brzęczą.

Przekręcam na raz, żeby z powrotem
też tylko raz zgrzytnęło i niosę.
Mam też osobne klucze do domofonu
i do krat w śmietniku, a najmniejszy
jest do skrzynki pocztowej, którą
dokładnie sprawdzam, jakby kurz
mógł kryć przesłanie (znam takich,
co robią to w godzinach pracy).

Gdy zapomnę klucza do kraty, to worki
przerzucam górą, nigdy się nie rozerwały.
Przestałem też chodzić wzdłuż garaży,
ostatnio bryły lodu lecą z dachu i strach.

Jeśli jest przed dwudziestą to spożywczy
społem, gdzie można płacić kartą,
a gdy po dwudziestej to delikatesy,
gdzie tylko gotówkę i drobne przyjmują.
Tam mówią mi na ty i można zapytać,
czy świeże albo co lepiej schodzi z półek.
Wracając, jestem jedynym człowiekiem
na świecie, który nie ma psa i smyczy.
W korytarzu stoi wózek, czyszczę koła.

Odstępstwem jest sobota, wtedy robię
różne rzeczy do południa. Ale w dzień
to już nie to samo wyjście

© Tomasz Jamroziński

Tomasz Jamroziński - ur. 1978, autor tomów poetyckich: "stenogramy" (Ha!art, Kraków 2004) i "Przylądek do skrócenia" (Portret, Olsztyn 2007). Ostatnio publikował wiersze w „Twórczości”, „Pograniczach” i „Kresach”. Mieszka w Częstochowie.

dla zainteresowanych http://artpubkultura.blogspot.com/2011/10/3-ulubione-dziea-tomasz-jamrozinski.html