Początek małej śmierci

 

Czytam o zabitych dzieciach.
Z rozszarpanych wnętrzności, ktoś wywróżył mroczne dni.
Bitumiczne pokrycia dachów rozsypują się i stają ściółką
dla krwi związanej z ziemią. Skurczona od słońca,
wypalona do ostatniej zielonej ostoi.

Wciąż będziemy się dzielić, odgradzać,
schładzać kosztem drzew, metali ciężkich
i szybujących ptaków. W zatrzymanych kroplach
przetrzymamy skamieniałe odchody, gdzieś za domem.

Mój śpiew, suchy i bezdźwięczny, będzie trawił ślady.
Pęczniejące norki, lekkie nitki wplecione wokół przynęty.
Czekamy i snujemy podkolorowane opowieści z letnich książek,
które w stosach wznoszą się wokół łóżka. Wolne piosenki,
lniane spódnice, nagie pola. Ktoś powiedział,
że jego ulubione miejsce przepadło.

Prowadzę to zakończenie z niczego,
paznokieć rozdrapuje zaschniętą czerwień.
Roznosi się w okrągłych słowach, 

z podniebienia na podniebienie.