Z próby zapisu

 

W dzieciństwie,
w głowie rozkwitały psoty,
jakby rozum był poza mną, nie płakałam.

Z zagryzionego języka wypływały
ciężkie metale, a żelazne zasady zapisały się tuż
pod skórą, wtedy byłam ofiarą.

Biała podszewka poduszki przyjmowała sól,
ale zaraz po wyschnięciu
nadawałam imiona kształtom, wymyślnym potworom.

Postanowienia rodzą się z lęku,
cyzeluję ich formy literackie,
przewlekam przez kosmos, razem wokół orbity,
pomiędzy rzeczami i sprawami.

Błądzę blisko śmierci,
w zapomnieniu, w beznadziei,
na pograniczu myśli,
w kuglarskich sztuczkach nie z tego świata.

Wracam stamtąd naprawiona, z obrazami
przyszłości. Z muzyką, której 

nie przestałam słuchać.