Bez skargi

Zasypiam godzinę przede tobą.
Budzisz mnie, zanim złapię resztki snów,

by nie wracać z powrotem na strych, 

do lewitacji.

Wypadki. 

Bolesne jak słowa roztrzaskane o podłogę. 

Odpryski. 

Skóra nasączona muzyką. 

Poranki. 

Są częścią niezwykłych opowieści. 

Z Gildą nawlekamy koraliki, przewlekamy przez kapelusze, 

obserwujemy sąsiadów, mijamy się z nimi w przejściu. 

Troszczymy się o trawniki na dwóch poziomach, 

hortensje, róże. Buja nasze kosze kwitnących poziomek. 

Chowamy skorupy w ziemi, 

pod krzakami. Patrzymy jak rosną.