Tworzywo

Cisnę się, przeciskam dłońmi, oczami, ustami, sama z siebie.

Nie musicie mnie zabijać, ładnie proszę i słucham The Cinematic Orchestra,

a dom ze mną, chociaż nie zawsze tego chcą. Najbliżsi sąsiedzi, 

krowy, koty, dużo częściej ptaki i dzikie pszczoły. 

Widowiskowo/rozrywkowo. Potrzebujemy dodawania, mnożenia, 

dzielenia na decydujących, odchodzących i na każde słowo, które przepisuję

wieczorami. Mam rację, że odrzucam krzyk, płacz i mamrotanie.

Obce języki, wiara, że można mówić bezkarnie, zaciskać pośladki, 

lać wodę, by uświadomić sobie, co przywraca święty spokój.

Bez wiadomości w nawiasach, znaków zapytania. Łatwiej jest patrzeć

z lotu ptaka na ulicę, na świat. Bogaci i biedni wyglądają tak samo. 

Jak wszystkie śmieci na ziemi. Zagarniam je palcami.

Upycham głęboko w gardło, dławię się. Już po wszystkim.