W przerwie

Szukałam w plikach, tu i tam. Jakiś wiersz, tekst, coś, by się przypomnieć, utwierdzić, zapamiętać. I tak, to już było, było i było. Tamto też było. Niezdarność w pisaniu, jakaś naiwność, że to jest ważne, że coś tam zostanie. Kto wie, może jestem zbyt śmiała, z tych wyrywnych, a może jednak niezbyt uważna, dziwaczna w tym wszystkim. Mimo że wybieram czarne kolory, wciąż ludzie uśmiechają się do mnie. Popycham się w kolejną manię, obsesję. Oczywiście towarzyszą mi wątpliwości, jakiś podszyty irracjonalny strach. Próbuję się osadzić w sobie. Jakoś to będzie.