Grzeszność

Męczą mnie zawracające wiatry, zima i noc. Nie dojrzewa,
nie drzemie. Numerowane owce coś znaczą. Możesz płakać,
śmiać się, są i są. A może ich nie ma, kiedy długo patrzysz
w okno. Hipnotyzujesz pożegnania, dlatego obserwuję, czy przeciskają się
przez drzwi. Okiennice w kolorze kości.

Pytają, ile klatek na minutę widzisz
tuż po siódmej rano. Do drugiego rozdziału zdążysz wyrysować figury,
mentalność niskich chłopców. Ich kompleksy, tęsknotę za wzrostem
trawy na Żelaznych Górach. Chcę, abyś była miła, miękka i więcej nie pytała
o czerwone wino. Nie drżała, gdy podchmielona zanucę filmową melodię.

Wszystko jest easy. Dni i noce, zbiór esejów Heaneya, przekład żywy
lub martwy. Rzeczy używane zaraz po wyjeździe. Ciche rozmowy,
wycieczki w głąb siebie. Spieranie się o wszystko, szczypanie nocą,
zajadłość, z jaką przeglądamy zdjęcia.

Wciąż tu jestem. Pod warstwą metafizycznego szczęścia,
z płodami, pozycją społeczną. Zamykamy okiennice.
Pijemy wino z Ewą. Ani słowa o nauczaniu, zrywamy z artystami,
z ich stosunkiem do objawień.