W ślad za myślą. Powód wlewów i wylewów rzek. Buduję miasta. Wydaje się, chociaż pozornie, że ręce nie sięgają Zwrotnika Raka. Przecież mogę się pobłogosławić i wystrzelić w kosmos. Zapomnieć o podziale komórek. Świat jest czymś, co się kształtuje i rozsypuje. Donosi w trzęsieniach ziemi, z niszczycielską siłą kaprysi i pozostawia po sobie pustynię. Metody stare jak świat. W obrębie siebie zawsze zostajemy na czyjejś łasce albo brakuje nam odwagi. Czego chcę? Nie wiem.
Wyciągnięta dłoń natury. Świat pięknie się kształtuje. Całuski.
OdpowiedzUsuńach i posłuchaj https://www.youtube.com/watch?v=ejcWz1ZRC9I
UsuńJa też nie wiem. A bardzo chciałabym wiedzieć...
OdpowiedzUsuńPowinnam się zemścić za śpiewającą pisarkę, ale okidoki, nie będę taka :P
Usuńhttps://youtu.be/uFNHbMfLpy8
Dziękuję, Kochana:-) I wybacz, ach wybacz...to wszystko ten szok. Najgorsze, że to było na serio...co to się porobiło!
UsuńNiestety serio, to mnie najbardziej drażni. Hehehe
UsuńW obrębie siebie zawsze zostajemy na czyjejś łasce - super myśl.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)
Małgoś :) uściski ciepłe.
Usuń"Mogę się pobłogosławić albo wystrzelić w kosmos"... albo zbudować miasto. O, tak. Czemu więc wciąż nie doceniamy... najbardziej siebie...
OdpowiedzUsuńOj doceniamy, doceniamy, czasami tylko jakiś odcisk puchnie :) ale to mija :)
Usuńwiem czego bym chciała, nie wiem tylko czy będzie to dobre...
OdpowiedzUsuńZdać się na los...
Usuńha
UsuńeM !!!!!! odpowiedź złota warta...
artysty dusza, zna przeznaczenie.......
🤓
UsuńTwoje zdjęcie - piękne kolory - jest jak wyciągnięta w zapraszającym geście dłoń.
OdpowiedzUsuńZaproszenie do barwnego świata :)
Wstąpiłabym
Macro szaleństwo, lubię się gubić w kwiatach 🤓
Usuń