Cykl

Kiedy układałeś mnie na wodzie

palce marszczyły się jak liście, których nie zdążyliśmy 

przycisnąć kartkami.  

Dlaczego przez tyle dni nie spadła żadna kropla, nie wydrążyła

miejsca na błyszczącej szybie drzwi? 

Śmiejesz się i miękną mi łokcie, chłonę zapach 

czeremchy, jakbym wierzyła, że odzyskam pamięć 

ciała. Gdybym wierzyła w grzech, straciłabym oddech?

Ufność dłoni, jeżeli linia życia przeciągnie linię śmierci 

przez kciuk, warstwy paznokci. Splątani, 

wysychamy od pierwszego krzyku.

Przez całe życie liczymy, ile razy ktoś zamknął nam usta 

pocałunkiem, rozluźnił nasze pięści.

Grudzień 2013