Studnia

Napisałam wczoraj do mojego wydawcy, że niedługo przyślę projekt książki. Ucieszył się, a ja utwierdziłam w przekonaniu, że to już czas. Na początku pisania wierszy, wszystko było takie łatwe, proste i nieskomplikowane. I kiedy o tym pomyślę, nie mogę wyjść ze zdumienia, że było we mnie tyle pewności. Dzisiaj się tego wstydzę. Przyznaję i tkwię dłońmi w miękkim zielonym mchu. Karmię się poezją irlandzką, jest echem mojego życia, ale i rzeczywistością, wyborem. Tak, mam wątpliwości. Przejmuję się brzmieniem słów, codziennymi czynnościami. Rozgniatam w palcach grudkę ziemi i wyobrażam, jak wymawiam imię właściciela ziemi zanim pierwszy raz zakwitł tu głóg...