Wiersze leżą, niedopracowane, rozkopane, zrobiłam przerwę

Wracam do domu. Patrzę na kurz, na okruchy chleba,
upieczone w niedzielę. Zastanawiam się, czy zdjąć sukienkę,
czy włożyć fartuch. Rozmyślam o czymś. Również o wojnie.
Niedokończonych zdaniach, które okazują się częścią dialogu.
Przy biurku. Rozmawiam chwilę z Matyldą. O kotach, o milczeniu,
co kto i jak długo. Potrafimy też o niczym ważnym… o galaretkach,
tatuażach i pogodzie. O najsilniejszych, którzy mają złe intencje.

W całej tej intrydze o Celcie można się narazić i umrzeć. Po drodze
cała masa nieszczęść. Dla mnie rozwiązanie było do przewidzenia,
dla niej również. Z Moniką rozmawiam o rozkoszach.
Sisley wypuścił nowe perfumy. Nie jestem w stanie opisać ceny.
Przekleństwo soir d'orient.

Myślę, że powinnam ogłosić rodzinną zrzutkę urodzinową.
Odsuwam ciastko, filiżankę z kawą i patrzę na domek od Baśki.
Wciskam w usta Joli pączki i wyobrażam sobie Cieśninę Malakka.
Architektura zmienia swoje podstawy. Przyglądam się nowym działaniom.
Wstaję. Chciałabym kiedyś wrócić i rozmyślać o czymś innym.

Pomyślałam, że zdjęcia spodobają się BB.

Weekend trwa. Wracam do czytania.