Alicja Rodzik |
Wyobrażasz sobie pokój do snucia opowieści. Słyszysz narrację
bajek. Po latach proces wzmacnia się i kilka jaskółczych
pędów wije się pod parapetem. Przekracza próg. Tak roznosisz nasiona.
Może zaszczepiony podmiot zginie, zanim zeszkli się w słoneczny dzień?
Wtedy nie będziemy już tymi samymi ludźmi. Dzieli nas cyfrowy zapis
kropek i kresek.
Nie należę do kategorii zdarzeń wyrysowanych na wykresach. Nie wiem,
czego może dowiedzieć się wirtualny czytelnik z matowych linii,
plecionych instalacji. Jaki to ma związek z główną funkcją lub zadaniem,
które łączą rzeczy i obojętność.
Przechowuję nasze wersje listów. Pamiętam suto wykarmione koty,
górskie miasteczko i worki z piaskiem. Chłopcy walili w nie ziarenkami
bez opamiętania. Osiągali cel. Słowa były jak pluskwy
wczepione w skórę. Nikt się dzisiaj z tego nie śmieje.
Na zaznaczonej elipsie odnajduję myślniki, wielokropki i staruszka.
Zawieszony w sieci rozrzuca karty i modli się, by nie zapaść w pamięć.
Rozsiewasz nasiona, których nie rozumiem. Pewnie tak ma być. Ciekawym co z nich wyrośnie.
OdpowiedzUsuńCybernetyczne bajeczki ;)
UsuńTak wymalowałaś ten wiersz, że idę w nim, jak zahipnotyzowana. Nie sposób szybko przebiec, zatrzymuję się co chwila przysiadam i w siebie zaglądam. Dziękuję Małgoś :*
OdpowiedzUsuńhttps://youtu.be/gFx3Fe1iMAg
A ja słucham... i mam coś dla Ciebie https://www.youtube.com/watch?v=KF38ucdMSmc
UsuńZamyślasz mnie:*
OdpowiedzUsuń:) https://www.youtube.com/watch?v=vmdv0EmsNbk
UsuńMalgos, slucham Cie
OdpowiedzUsuńDziękuję Małgosiu :*
UsuńOgrodniczko słów:)
OdpowiedzUsuń:* oj tam, Twój ogród, to jest dopiero rarytas :*
UsuńOgrodniczko słów:)
OdpowiedzUsuńrozczulił mnie staruszek. :)
OdpowiedzUsuńMnie chyba też :)
UsuńStaruszek jest genialny :)
OdpowiedzUsuńDziękuję :)
UsuńPięknie!
OdpowiedzUsuńDziękuję Maju :*
UsuńChciałabym się znaleźć w tym pokoju, posłuchać bajek i nie martwić się niczym....
OdpowiedzUsuńI jakie życie byłoby przyjemne, ciekawsze... niestety im człowiek straszy, tym więcej dostrzega...
UsuńChyba, że przymknie oczy...
UsuńPrzymykanie działa na krótko...
UsuńPokój do bajek ... pięknie by było :)
OdpowiedzUsuńano, ściskam ciepło :)
Usuń:* dziękuję za Twoje fotografie :*
OdpowiedzUsuńwirtualny czytelnik
OdpowiedzUsuńnieznajomy? czy taki który nie wiadomo czy czyta?
raczej nieznajomy, co za tym idzie, nie wiadomo, co czyta i czy w ogóle :)
UsuńMoja wyobraźnia szaleje, gdy czytam kolejne słowa. Przewijają się przed moimi oczami obrazy, otaczającej nas cyfrowej współczesności, a świata dawnych opowieści. Tak wiele myśli...
OdpowiedzUsuńJak zawsze - pięknie :)
Super opowieść.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam :)