Tuszowanie

Max Sauco

Żywisz się naszymi emocjami, otulasz samokontrolą,
która pomaga, jak antybiotyk, na zatruwane zmysły.
Jest niewyraźną mgławicą, dwubiegunowym pulsowaniem.
Stamtąd wróciłam.
Przedstawiam się wszystkim. Pokoleniom
ostatniej dekady pokazuję język.

Słyszę krytyczne uwagi o twardości. Liryce zmysłów,
potu, łez. Wiele w nas sięga początku, nieśmiałości ust,
słów, od których nie mogę się oderwać, przestać. Smyczki
suną pod górkę. Otwierają cykle, wartościują nowy etap.
Mrugają z rozległych otoczek pyłu.

Schodzimy się na linii złudzeń, gdzie wyczuwam Globula Boka,
niewidoczny obłok gazu. Chciałabym umieć pisać o cierpieniu
i jak tłumaczą się ludobójcy. Przekręcają nazwiska, udają śmiertelnie chorych.
Pocą z obawy, że spojrzą w przeszłość. Jakby nie wiedzieli, że na niebie
roi się od gwiazd, które należą do grupy wielokrotnych.