Tak się przegrywa albo wygrywa

Marzena Naliwajko 

Kobiety opowiadają o pończochach,
namiętnie owijają głowę wilgotnym ręcznikiem,
a kiedy ich uda pokrywają szepty, robi się ciemno;
stamtąd nie ma ucieczki. Na przykład jest zwykłym mężczyzną,
na przykład, zabrakło paliwa, któreś z nich zacznie śpiewać.

Nie wiem, czy to coś zmieni. Nie wiem, czy do niego wróci,
tyle tu owadów. Od strony północnej runął klif, może się zdarzyć,
że ból wywoła ulgę. Możesz stracić głos od zwykłego przejęzyczenia.

Opuszcza uniesioną rękę - wilgoć, w tym punkcie rozluźniamy koszulę,
spodnie, pasek. Żadnych błędów interpunkcyjnych, literackich bohaterów,
życzeń, sideł. Zetknięcie z nagością zawstydza.

Kobiety opowiadają innym kobietom o zabawie w chowanego.
Ona była tam, tam i tam. Piosenki o marzeniach,
piąty raz, szósty. Gorąco, podejrzliwie. Nie pamiętam, co odpowiedział.
Mijamy samochód, dzień, drugi - rozbieramy się do naga,
czy mógłbyś mnie podrapać. Dla odmiany zamykam oczy,

wolałabym się napić, od środka. Wyczyścić piaskiem i przypomnieć sobie
zupełnie inny smak, zapach, kolor. Patrzeć w górę, tak banalnie,
pomyśleć o owadach, spędzić życie na odnajdywaniu pasujących do siebie
chmur, słów. Związywać jego ręce i z tym wyrazem twarzy
rozpadać się przed nim na kawałki, zmieniać w owada.

21 lipiec 2013