O cierpliwości

Hugo Giza

To już było, ale każdemu się zdarza wejść
i wyjść. Tylko nieskończone zdolności
są jak pierwsze zaciągnięcie mlekiem,
przy próbie – gorycz. Następne
zmieniają się, odrywane od siebie łykami
powietrza – cząsteczkami otartymi o rant.
Całość opisu brzmi niemożliwie.
Powiadam ci, zaprawdę jesteśmy sumą.

Niezmiennie nie przygodnymi ludźmi ze wspólnej gry.
Układasz punkty i proste, więc nie musisz milczeć
to bardziej gmatwa zbiór wypełniony próbami.
Zdaje się, że czerwone czoło jest ilustracją uwagi,
nienaganne rysy prowadzą do rekonstrukcji wcieleń.

Jesteś potrzebny każdej nocy, boję się,
a kiedy słyszę śmiech, rozpoznaję akcent. Dokonujesz przemiany,
opis zbliża oderwane od membrany dźwięki, jesteśmy wytworami
wyobraźni, próbą siebie.