Wbrew sobie

Alpy

Straciliśmy - lepiej byłoby gdybyś odszedł
Ryba uderza o dno akwarium, ile zostanie wilgoci
wybierając z naczyń tajemnice?

Pożałujesz tego! Zachrypnięty głos,
ma coś z wieczoru, brzęczy kostkami lodu,
roztapiane pragnieniem i lękiem. Przegrywam!

Będziemy się dąsać, owce nie przełkną źdźbeł,
może padną miotane nieustannie
w lawinie kurzu zdobionej fragmentami kamieni.
Już nie pamiętam o co chodziło;

zagmatwanie potwierdzeń, referencji
na zlecenie wyobraźni, wątpliwości.
Nosorożec bąka coś pod nosem aż oplułam ścianę.
Drewnianą. Drąży powietrze, a płuca - płuca palą.

W końcu - włożymy na siebie
gadaniny, nieprzyzwoite poprzednio; teraz bez znaczenia,
na twarzach dołki, potwierdzenie czegoś ze wszystkich wpływów,
wyglądają jak nowe. I zaczniemy się starzeć inaczej.
Wolniej.