Nad Atlantykiem sztorm, a nad Odrą huczy

Koniec świata - mruknęłam i zeszłam z parapetu. Nie byle jaki,
granitowy, prosto spod Verony. Tej, która w czasie deszczu
spływa krwią i pocałunkami kochanków - coraz rzadziej
czekających pod balkonami. Gdy Schodowski ugniatał akryl,

opadając co chwilę na krzesło, ja znosiłam do piwnicy butelki,
których nie dopił, bo może nie zauważył. Imbirówka
jest dla prawdziwych mężczyzn, a dla kobiet ananasówka!
Przerywamy pracę w hotelu po trapezie emocjonalnym,
zapadam się w różowy fotel, czytam na głos Malinę - ktoś oszalał,

wyłączył korki i udaje, że nikogo nie ma w domu.
Przeżyłam tyle złych rzeczy,
więc jedna więcej?

Za chwilę przyjdzie ze świecą matka właściciela. Porozmawiamy
o wypalaniu traw, wspomnimy pierwszomajowe pochody.
Kwiaty z bibuły miętoszone nerwowo: białe, czerwone.
Dzisiaj ten widok mdli - nie musimy czaić się w bramach
i szeptać, że wychodzimy za granicę. Dla innych
jesteśmy śmieszni, ale to jedyne wyjście.