Głębiej z Krainy Chaosu

 

Dziadek śpi przez wszechświat

Nie spałem całkiem.
Czasem dźwięki rozcinały miękkość snu –
jakby ktoś przesunął słowo z brzegu kanapy
na środek zdania.

Ktoś mnie wołał. Głosem o smaku mleka z miodem,
czekając, aż rozepnę guzik nad kosmosem,
aż przestanę być mapą bez wiatru.
Może to ty, Małgosiu? Z różdżką
drewnianą jak moje kolana.

Ale śniłem nas.
Siedzimy nad rzeką, a z wody
wychodzi sen zrobiony z błysku
zabawki, spadła za kanapę
i nigdy nie przestała świecić.

Nie chciałem się budzić. Nie z lenistwa.
Tylko z przerażenia, że świat bez dziecięcych zaklęć
będzie miał dźwięk tylko jednego koloru,
a ja nie znam nut na chaos.

Bo jeśli wrócę, muszę znów pamiętać, że drzewa chorują,
że śnieg jest topniejącym opóźnieniem,
a czas – czymś, co rozpisują na głosy
dorosłe dzieci o szklanych twarzach.

Sophia mówi, że kocha zamęt. Wierzę jej.
W końcu jestem z krwi i drzemki. Ale chciałbym
powiedzieć, że magia jest w porządku –
nawet jeśli się nie iskrzy, tylko pachnie jak herbata
w filiżance po praprababci.

Dla niej też bym wstał.
Na chwilę.
Rozwinął koc, jak mapę nieba.
Odszukał palcem miejsce,
gdzie można jeszcze zamknąć oczy
i być
tym, który
nie przeszkadza światu,
a po cichu ratuje go snem.

Sophia z Krainy Chaosu mówi: nie budź dziadka
(bo jak się zbudzi, to nie zasnę już nigdy)

Nazywam się Sophia albo Zosia i jestem
Darkinoko.
czyli trochę dark, trochę kinoko,
czyli grzyb-czarownica z patelnią do rzucania zaklęć.
mam siedem tysięcy poziomów mocy
i jedną Babcię Małgosię,
która zna moje true name:
Złosia-twinkleface.

Czasem jestem goodka,
a czasem evilizna.
Ale tylko jak ktoś mi nie pozwala
wybrać skarpetek, jedne do latania,
drugie do wycia w stronę księżyca.
Bo ja wiem, że każdy księżyc ma swoją melodię
i że trzeba nosić moonsoxy żeby słyszeć go dokładnie.

Dziadek śpi jak stara planeta.
Jego głos zamienia się w snowhugsy
i wtedy wiem, że jestem bezpieczka.
Mogę rzucać spellsy z ketchupem
i nikt mnie nie wyśle do łóżka
przed końcem katastrofy.

A kiedy dorosnę, będę medykwitchką.
Będę leczyć ludzi z bycia zbyt dorosłym.
Będę dawać im napary z gigglesenów
i naklejać plasterki z różowymi nosorożcami.
I mówić: shhh, już, już, to tylko strach,
straszek, który chciał być twoim cieniem.

Dziadek śpi dalej. A ja rysuję na jego czole
małą mapę do Smoczej Kawiarni,
gdzie serwują napoje z błyskiem i wszystkie smutki
przemieniają się w softbutterflies.

Darkinoko (rzeczownik, imię własne)

mieszaniec mroku i grzybka – istota leśno-magiczna, która zamiast różdżki nosi patelnię, a jej czary mają smak podsmażonej niezależności i buntu; patronka dziecięcych światów przejściowych i niegrzecznych snów.

Złosia-twinkleface (rzeczownik, imię własne)

imię tajne i błyszczące, nadawane przez ukochaną osobę w momentach złości pomieszanej z uśmiechem; tożsamość zarezerwowana dla tych, którzy potrafią się obrażać jak gwiazdy – krótko i z błyskiem.

Goodka (rzeczownik)

dziecko bardzo dobre, ale nie do końca; dobroć przytulona do psoty, miękka jak kocyk z kłaczkami buntu.

Evilizna (rzeczownik)

stan ducha, w którym dobro ustępuje miejsca fochowi, ale tylko tymczasowo i tylko jeśli ktoś zabroni magii w skarpetkach.

Moonsoxy (rzeczownik, liczba mnoga)

skarpetki do słuchania księżyca; konieczne w nocnych podróżach na dach lub w głąb własnej duszy; umożliwiają dostrojenie się do ukrytych melodii nieba.

Snowhugsy (rzeczownik, liczba mnoga)

ciepłe, senne objęcia, które pachną dziadkiem i śniegiem sprzed lat; stan ukojenia, w którym nic złego nie może się wydarzyć.

Spellsy z ketchupem (rzeczownik, liczba mnoga)

zaklęcia improwizowane, wypluwane z pełną buzią kanapki; potrafią przestawić meble, ukoić płacz lub sprawić, że pies przestanie się bać burzy.

Medykwitchka (rzeczownik)

uzdrowicielka niedorosłości; wiedźma z dyplomem z przytulania i dyżurem nocnym na szczycie koca. Jej recepty obejmują napary z gigglesenów i różowe plasterki z nosorożcami.

Giggleseny (rzeczownik, liczba mnoga)

rośliny śmiechowe; rosną w okolicach łaskotek i nigdy nie wiedzą, czy są ziołem czy chichotem. Pomagają zapomnieć o tym, że trzeba być poważnym.

Straszek (rzeczownik)

mały, niepewny potworek zrobiony z cienia i lęku przed odrzuceniem. Tak naprawdę chciałby tylko przytulenia i herbaty z sokiem malinowym.

Softbutterflies (rzeczownik, liczba mnoga)

motyle od smutku, które nie odlatują gwałtownie, tylko miękko zmieniają ból w coś możliwego do oddychania. Używane w Smoczej Kawiarni zamiast cukru.

Bezpieczka (rzeczownik)

osoba chwilowo całkowicie wolna od zagrożeń, zanurzona w świecie, w którym miłość pachnie snem dziadka i nie trzeba nikomu niczego udowadniać.