wtorek, 6 grudnia 2022

Do utraty tchu

 


Nic nie dodaję, nie zmieniam,
wciąż mam nadzieję, bo przechodzę
przez twoje uczucia, pragnienia. Przez park.
Wyróżniasz się na tle myślowego zamętu,
a mógłbyś nie skracać drogi, nie zakopywać skórek
bananów pod oknem, w ziemi stworzeń,
nie opuszczać mnie, gdy żyję w tobie pełną piersią,
zrozumieniem, smugą czarnych perfum, kwiatów,
które ścinałeś w każdą pełnię, gwałtownie,
kręciło nam się w głowach, aż niewielki skrzep
oderwał się i utknął w najczulszym miejscu,
wsiąkł na przedramieniu, w kreski liścia ginkgo,
w siateczkę czerwonych żyłek, w czerwień cięć,
w inną osobę, w jej utratę.
W lęk.


7 komentarzy:

  1. Małgoś, wiesz, że to się pisze gingko? Cudny czeski błąd, zatem i praca z duszą :-)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Hj, no nie, Ginkgo, ale sprawdzę jeszcze raz...

      Usuń
    2. az sobie skopiowałam, bo uwielbiam czeskie błędy Scientific name: Ginkgo biloba

      Usuń
    3. Masz rację! To ja się walnęłam! :-)

      Usuń
    4. Tak jak napisałaś, czeskie błędy są cudne, często mi się przytrafią, dziękuję za czujność i polecam się Twojej pamięci. Uściski

      Usuń
  2. Lęk przed utratą czasem gorszy niż sama utrata..

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. bo lęk pozostaje, a po utracie chyba mocniej się odczuwa.

      Usuń