O zaczarowaniu

Korytarz. Na ścianach zdjęcia, wspomnienia
z niedzielnych spacerów.

Biurko. Pomiędzy książkami, przemknął mol, a może pająk.
Ukrył się gdzieś. W starannie upiętych zasłonach.
Niezbędne okazały się pułapki, zamykane klamrami, na amen.

Podróżowałam palcem po fusach, ich kształt
wpasował się w przyszłość. Opiewał zapowiedź tajemnic,
jakie los przynosił, kiedy z kraciastą walizką opuszczałam dom.
Odprowadzały mnie chmary ptaków, robiły sobie żarty, kręciły
kółka. Dlatego wróciłam z kotami, ale nikt ich nie dostrzega.

Jakby wypluwały słowa. Siedzą obok. Owinąwszy się szczelnie,
chronią przed nocnymi głupstwami. Śnią o wielkich czynach,
szczodrości złotych rybek. Miłosiernie zwracają ku mnie pyszczki.
Niecierpliwią się, figlują pomiędzy kwiatami po drugiej stronie.
Potrafią złapać moment, blisko nadgarstka. Drganie.