środa, 21 września 2016

Już miałam iść




Kładę się, próbuję zasnąć i kiedy zaprzeczasz, że tam byłeś,
zginam się wpół. Boleśnie, z dłońmi na biodrach, z oczami w dół.
Książki porzucone w trawie, poza domem, wszędzie.
Rozmowy ciągną mowę z myśli, z głowy, z rąk, które wypuszczają,
jak obrazy, historie o ludziach, ich dzieciach i pożegnalnych listach.

Co mam myśleć, kiedy nie myślę, że ranię stopy, nie smakuję mięsa,
nie zabijam, nie odradzam się w zachodzie słońca. Każda miłość
wyprzedza rozkosz. Gdybyś widział. Pod spódnicami czeka rozesłana
przestrzeń, rozgrzana językiem namiętności radość,
głód pulsującej krwi, kolejny motyw.

I wtedy wstaję. Nie wiem, czy liczyć cedry, czy iść przed siebie,
wzdłuż cieni, na południe.
By przeżyć w torfie, w megalitycznych kamieniach,
w odciskach spiral materaca.
Zalane mlekiem poranne wzgórza
kruszą się, łysieją. Budowane z piaskowców opowieści –
za nimi tęsknię, za rytmem ziemi, oddechem oceanu, pamięcią pchnięć,
do których dostrajam się i faluję tysiącem odbić.

Przełamuję świeżo upieczony chleb, słabość do ciepła, owoców utartych
w miodzie. Śluz wycieka, rozmazuje się jak jesienią po nocy dzień.


15 komentarzy:

  1. Odpowiedzi
    1. Tak... i nawet świetnie ją znoszę https://www.youtube.com/watch?v=oUFJJNQGwhk

      Usuń
  2. Melancholijnie, zmysłowo, kobieco. Pięknie :)

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję Natalio :) https://www.youtube.com/watch?v=QB_8wkrUDno

      Usuń
  3. mmmmmmm niezwykle zmysłowe....albo wstrzymałam oddech, albo w ogóle zapomniałam o oddychaniu ;)

    OdpowiedzUsuń
  4. Miłość wyprzedza wszystko, na szczęście :* Pięknie o intymności i o cieple...

    P.S. Kiedy czytałam Twój wiersz przez okno zobaczyłam kolorowego motyla. Po zimnej nocy łapie ciepło nieśmiałego słońca. Przysiadł na rynnie i grzeje swoje wątłe ciało. I tak sobie pomyślałam, że Twoje wiersze są jak motyle. Przylatują, przysiadają przed oczami, rozkładają skrzydła i powodują, że na kilka chwil pozostaję w zaczarowaniu :*

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Żeby nie spłoszyć tych emocji, posyłam nuty

      https://www.youtube.com/watch?v=S70IzI5w3vE

      Dziękuję BB, ucałowania

      Usuń
  5. "Budowane z piaskowców opowieści –
    za nimi tęsknię, za rytmem ziemi, oddechem oceanu, pamięcią pchnięć,
    do których dostrajam się i faluję tysiącem odbić"... mój ukochany fragment, a jak on brzmi czytany głośno.. Dziękuję za zatrzymania :) Pozdrawiam mocno!

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. Dziękuję i ja :) za głośne czytanie szczególnie :) kiss

      Usuń
  6. Tyyyle się dzieje w Twych słowach, i pomiędzy nimi.

    OdpowiedzUsuń