Uprzejmość

foto: Maciej 

Aurora, nowy album Jamesa Blake’a i cymbałki,
przesterowane dźwęki z dzieciństwa. Maciek napisał:
Tłumaczę jedenastoletniemu synowi i jego kolegom,
że kumpela z Grundschule pisze książki, cieszę się, opowiadam,
jak fajnie mieć znajomych. A dlaczego? - pytają. Odpowiadam: Darum.

Darum an darum, pamiętam z lekcji niemieckiego,
również skoki przez gumę i brodatego nauczyciela, który zasypiał na ławce.
Wtedy nie nurtowały nas jego smutne oczy, trudne życie. Wciąż
nam odpuszczał odmianę regularnych czasowników, zwłaszcza w czasie teraźniejszym.
Dzisiaj śnię angielskie sceny z siedzącym pod drzewem człowiekiem. Patrzy przed siebie.

Nie mogę w to uwierzyć, że znamy się prawie czterdzieści lat.
Łączy nas radość i zazdrość, dobrze, że w taki sposób stajemy się lepsi.
Odmieniamy życie przez przypadki, których wolę nie pamiętać, kiedy
wymieniamy pieniądze na powieści, inną walutę, interesy w prążki.
Kojarzę rozmaite notacje chorałowe, czasami to, co najwyraźniej umknęło.
Ale z ogłoszeniem Mullaghmore powraca.