Trójwymiarowość

Alicja Rodzik

We śnie widzę świat oczami dziecka, aż odbiera mi oddech.
Przechodzi przez gardła ciekawskich, obojętnieje
na porzuconych kondygnacjach. Zarastają żółcią, kolorami
wydrapanymi z muszli.

Planujesz wyprawę na obcą planetę. Wiele razy
słyszałam, że będzie cudownie. Coraz wnikliwiej
przyglądamy się nocy. Jestem określonym porządkiem,
tylko gdy zacznie się dzień liczę braki. Pomiń mnie,
nie rozpalaj w tańcu, nie studź w deszczu.

Nie wiem dlaczego portrety mężczyzn rozpostartych na ścianie
wyglądają, jakby pragnęli miłości, mimo że brakuje kolorowych wstążek,
tradycji wymyślonej na potrzeby wolnych dni. Udają linoskoczków
i nie mają pojęcia o nudzie.

Na granicy literatury i filozofii detale malarstwa,
chmury w tajemniczych ramach, ludzkie losy.
Grymas, napięte mięśnie. Złudzenie.