Polichromia i polifonia

Kraków, miasto pięknych zabytków, kolebka życia kulturalnego i wyjątkowych ludzi. Miejsce, gdzie sztuka rozkwita, a nowe smaki czekają, aby zostać odkrytymi. Nasza historia zaczęła się od tego, że każdy nasz wyjazd, pełny skład chóru, związany jest ze śpiewaniem na mszy. Przez lata odbyliśmy wiele podróży i koncertowaliśmy w różnych miejscach. W poszukiwaniu nowych inspiracji postanowiłam skontaktować się z zakonnikiem, znanym z poprzednich wyjazdów. Niestety, odmówił on nam udziału w mszy o godzinie 13:30, tłumacząc, że ludzie nie lubią długich nabożeństw, a przeor nie jest zainteresowany. Wtedy przypomniałam sobie o znajomości z innym zakonnikiem, a który zgodził się załatwić nam udział w mszy o godzinie 11 w pięknej Bazylice Franciszkańskiej.

Bazylika ta urzekała swoim pięknem, ozdobiona witrażami Stanisława Wyspiańskiego. Dotknęłam obrazu "Bóg – Stań się", pod którym śpiewaliśmy, i podziwiałam malowidła na ścianach. Wyspiański, wychodząc poza ówczesne standardy, wyrażał w nich przyszłość, kwiaty, odważne kolory, życie, które odbiło się na ścianach w duchu "Młodej Polski". Spoglądając z chóru, dostrzegłam wyjątkowe momenty, jak autor zdobywał doświadczenie i ile czasu spędził na rusztowaniach. W tamtych czasach styl Wyspiańskiego był uznawany za zbyt nowoczesny, zbyt ekspresyjny, a dzisiaj z dumą możemy stwierdzić, że jego impuls zwyciężył. Zachwyt w oczach, metafizyczny klimat, atramentowe sklepienie z gwiazdami – to prawdziwe cudo.

Po chóralnych śpiewach przekroczyliśmy kratę klasztorną, pragnąc zobaczyć więcej niż przeciętny turysta, który zwiedza jedynie Wawel, odwiedza smoczą jamę i Rynek. Odkryliśmy trzynastowieczne freski, pozostałości z oryginalnego kościoła, świadectwo ponad siedemsetletniej tradycji. Symbole na ścianach i specjalne rytuały oddają unikalny klimat tego miejsca. Ponownie odnalazłam zdolność do pełnego pojmowania i doceniania. Takie miejsca budzą we mnie niezwykłe emocje.

Nasza wędrówka kontynuowaliśmy spacerując wśród platanów, śladami murów, mogłam poprowadzić syna po zakątkach z dzieciństwa, pokazałam mu piękno Krakowa, które obudziło mnie z letargu. Zatrzymywaliśmy się przy budynkach Uniwersytetu Jagiellońskiego, dziedzińcach i zakamarkach, w poszukiwaniu kościołów poza utartym szlakiem. Przy okazji eksplorowaliśmy inne fascynujące miejsca, nieco zakurzone, ukryte w sieci uliczek. Jednak przed rozpoczęciem pełnego zwiedzania, zdecydowaliśmy się na szybki przystanek w Chimerze na pyszne naleśniki i sałatkę.